ÇOK İSTEMEK

Hep candan bir komşu isterdim. Ta ki taşınmama iki ay kala candan bir komşum olacağını bilmeden.. Bir şeyi çok isteriz. Bizim için iyi mi kötü mü olacağını ya da onu yaşayıp yaşayamayacağımızı bilmeden.. 

İki sene boyunca her fırsatta doğal, samimi, özü sözü bir komşum olmasını istedim. Öyle iyi bir komşum oldu ki iki ay içinde sayamadığım kadar evine girdiğim, kahvesini içtiğim, yemeğini yediğim; en önemlisi de candan sohbet edebildiğim.. Ankara'ya geldiğimden beri ilk defa bir evde kendimi mahallemdeki gibi rahat hissettim. 

Bu güzel ailede (Karateke ailesi) yalnızca bir kişi değil ailenin bütün üyeleri candan. Çocukların bu derece görgü kurallarını bilmesine, misafir seviyor olmasına, çocuk samimiyetinde oluşuna başlarda çok şaşırdım bir yandan da mutlu oldum. Bazı evlerde uzun süre oturunca gitse diye beklenildiğine, söylenildiğine şahit olduktan sonra..

Ankara'da '' müsaitseniz çay içmeye geleceğiz'' demek çok güzel bir hismiş. Akşamları komşuna gitmenin mahallemi hatırlatıyor olmasının anlamı benim için çok büyük. Karşımdakinin bunu anlayabilmesi için mahalle kültüründen apartman kültürüne geçmiş olması gerekiyor. Herkesin bahçeli,müstakil, doğa ile iç içe yaşayacağı bir evde oturmasını isterdim. 

Komşuluğun hala var olduğunu bana bütün samimiyetinizle hissettirdiğiniz, gösterdiğiniz, yansıttığınız için teşekkür ederim canım İsmihan ablam, Yusuf abim, Hatice, Ecrin, Kemal. Kaymaklı lokum vereniniz çok olsun. :)